τετραώδιο

και τετράωδο, το / τετραῴδιον και τετράῳδον, ΝΜ

(στην εκκλησιαστική υμνολογία) κανόνας που αποτελείται από τέσσερεις ωδές και ψάλλεται συνήθως τα Σάββατα, ιδίως τής Σαρακοστής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α)-* + -ῴδιον (< -ῳδός < ῳδή), πρβλ. τρι-ῴδιον].